Bugün atağımın son günü. “Oh,
bunu da atlattık, yarın ne yesem” diye düşünüp mutlu bir gün geçirirken kredi
kartı hesap özetim geldi. Gün 2’de şişmanların, dolayısıyla benim de neden çok
alışveriş yaptığımızı anlatmıştım. http://defnenindukangunlugu.blogspot.com/2012/04/gun-2-sismanlar-neden-cok-alsveris.html
Gelen hesap özetini tahmin edebilirsiniz. Bunun 3. taksiti, şunun 5.
taksiti derken tam dolu bir sayfa elimde kalakalmışım. Çalışırken beni zorlasa
da çok incelemeden ödediğim rakamlar şimdi içime oturuyor. Elimdeki sabit
parayla daha aylarca bu taksitleri ödeyecek olmak çok sinir bozucu.
Hesap özetini satır satır
incelerken en yüksek rakama takıldı gözüm. Bu kadar taksitle arabaya girsem 5
yılda öderdim herhalde. Henüz 9. taksitte ve daha ödenecek 3 taksit var. Yazın, benden 4 yaş küçük kız kardeşim evlenirken
aldığım elbisenin taksitleri bunlar. Normal abiye mağazalarında kendime uygun
kıyafet bulamadığımdan Nişantaşı’nda bir İtalyan mağazasından almıştım.
Aldığıma değseydi bari. Gelinliği içinde kuğu gibi süzülen kız kardeşimin
yanında ablası gibi değil de dekolteyi fazla kaçırmış kayınvalide gibi çıkmışım
fotoğraflarda. Toplu fotoğraf çekilirken fotoğrafçı, “yaklaşın, sığmıyorsunuz”
dediğinde damat beyin “baldız sen sığmıyormuşsun, ehe ehe” deyişi vardı ki
herkes dönüp bana bakmış, ben de yerin dibine girmiştim.
4 yaş küçük kız kardeşim benden
önce evlenmiş, düğüne gelen akrabalar bana acıyarak bakmış, fotoğraflarda çok
kötü çıkmış, damadın anlamsız esprilerine maruz kalmıştım. Tüm bunlar yetmezmiş
gibi, küçük bir servet ödediğim elbisenin taksitlerini ödemeye aylarca devam
edeceğim.
Neyse, artık bunlar geçmişte
kaldı. 5 gün atak bitti, ilk günler zorlansam da sonuna doğru alıştım sayılır.
Ancak daha uzun da yapamazmışım. Sonuç: 2,3 kilo. Bence harika!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder