Gün 26: Emirgan Korusu’nda Laleler Arasında

Bugün sabah Tarabya’da bir işim vardı. Öğleden sonra da arkadaşımla Emirgan’da buluşmak için sözleştik. İşim erken bitince ben de Emirgan’a kadar yürümeye karar verdim. Hava çok güzeldi, boğaz pırıl pırıldı ve karşı sahilde erguvanlar harika görünüyorlardı. Çantam, kitap, su, sıcaktan çıkardığım montum ve ıvır zıvır yüzünden biraz ağır olsa da çok keyifli bir yürüyüş oldu. Günlük yürüyüşümü fazlasıyla yapmış oldum, toplam 6,5 kilometre yürümüşüm.

Tarabya’dan Yeniköy’e kadar her şey çok güzeldi ama Yeniköy’de yalılar başlayınca boğaz bir anda görünmez oldu. Boğazın Yeniköy’de birkaç kişinin tekelinde olması, yürürken sadece yalı duvarı görmek çok can sıkıcı değil mi?

Yürüyüşün sonunda Emirgan Korusu’ndaydık. Hafta içi olmasına rağmen çok kalabalıktı, özellikle lale mevsimini kaçırmak istemeyenler bugün korudaydı. Renk renk laleler öyle güzeldi ki kendimizi kaybettik. Bahar, doğa, ağaçlar ve çiçekler insana mutluluk ve yaşama coşkusu veriyor. Bol bol fotoğraf çektik, çimenlerde oturduk, çay içtik. Böyle güzel bir şehirde yaşadığımız için ne kadar şanslı olduğumuzu düşündük.

Ancak dönerken gördüğümüz manzara çok canımızı sıktı. Piknik yapanlar giderken bütün çöplerini etrafta bırakmışlardı. Cennet gibi bir yerde piknik yapıyorsun, güzel vakit geçiriyorsun ama dönerken orayı bir çöplüğe çeviriyorsun. İşte bunu anlamıyorum ve bazı insanların bu güzellikleri hak etmediklerini düşünüyorum.