Gün 29: Müdürümü Öldürmek İstedim… Ama Yapamadım…

Bir önceki işyerimde sürekli annesinin ne kadar güzel yemek yaptığını söyleyen arkadaşımdan bahsedince o şirketteki müdürüm ve bana yaşattığı kâbus dolu günler aklıma geldi. 30’arının başındaydı, yeni müdür olmuştu ve ilk elemanı, başka bir deyişle ilk kurbanı bendim. Benden sadece 6 yaş büyüktü, kadındı ve ilk izlenim olarak çok sakin ve sıcak bir insan sandığımdan safça sevinmiş, iyi anlaşacağımızı düşünmüştüm. Maalesef yanılmışım.

Beni her konuda, iş dışı konularda bile, eleştirmesi, sürekli gözlerine üzerime dikip suçluymuşum gibi bakması, her söylediğimi terslemesi, insanların içinde bozması, özel hayatıma karışması sonucunda sabah işe gitmek benim için işkence olmuştu. Her sabah ayaklarımı sürüyerek gidiyordum işe. Bugün mobbing dediğimiz iş yeri tacizinin her türlüsünü yapıyordu bana. O günlerde henüz çok gençtim, iş hayatının başındaydım, acemiydim ve ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Çaresiz başıma gelenlere katlanıyordum. Bugün çalışanlar artık bu konuda daha bilinçli ama işini kaybetme korkusuyla yine kimse sesini çıkaramıyor.

Bir ara holdingin içinde yeni bir yapılanma vardı ve beni oraya göndermek için baya uğraşmıştı. Tabi benim haberim olmadı, tesadüfen öğrendiğimde de hiç itiraz etmeden kabullendi, kendi müdürüne bensiz idare edebileceğini söylemiş. Yakın arkadaşlarımdan birini kaybettiğimde üzüntüme hiç saygı duymadı, daha da üzerime geldi. Bende yarattığı tahribat hem psikolojik hem de fizyolojikti. O zamanlar erkek arkadaşımla problemlerim vardı, en yakın arkadaşlarımdan biriyle aramız kötü bozulmuştu ve hızla kilo almaya başlamıştım. Onunla konuşurken stresten kekelemeye başlamıştım, daha önce hiç böyle bir problemim olmadığı halde.

İşkence dolu günler devam ederken müdürümde de bazı değişimler başladı. Gizli bir gruba katıldı, güya yoga adı altında ayin gibi şeylere gitmeye başladı, 15 günlük gizli bir kampa gitti. Soğan, sarımsak, vb. yemeyi bıraktı ve garip garip konuşmalara başladı. Kendisinin zaten normal olmadığını düşünüyordum ama bu yaptıkları şüphelerimi iyice arttırdı. Bir ara anlattığına göre çok sorunlu bir çocukluk ve gençlik geçirmiş olduğunu da biliyordum. Bu olanlardan sonra hiç tanımadığı birisiyle aniden evlenerek şirketten ayrıldı ve ben de rahat ettim. Katil olmam an meselesiydi artık.

Kendisiyle ilgili rahatsız edici ama bir o kadar da komik bir anımı anlatmadan geçemeyeceğim. Söylediğim gibi kilo almaya başladığım bir dönemdi ama hayatımdaki diğer sorunlar yüzünden buna odaklanamıyordum. Yaklaşık 10 kilo almıştım o dönem. Henüz insülin direnci teşhisi de konmamıştı. Bana kilolarım konusunda direkt bir şey söylemese de sürekli laf sokuyordu. Kilo almak bir insanın ne kadar disiplinsiz ve iradesiz olduğunun göstergesiymiş, kilolu insanlara hiç saygısı yokmuş, onlara acıyor ve çok kızıyormuş, falan filan. Sonunda baktı ki ben hiç oralı olmuyorum kendisi diyete başladı. Boyu 1.70 civarında kilosu da 54’tü. Bir yerlerden ölçüm yapmış, 52 kilo olmalıymış ve bu 2 kiloyu vermek için abartılı sıkı bir diyete başladı. Bana ders verecek diye açlıktan ölecekti neredeyse. Tabi diyet boyunca her gün vaaz dinledik. O diyete hiç ihtiyacı olmadığını, sırf beni kızdırmak için yaptığını bildiğimden ben de her gün karşısında mantılar, pideler, börekler yedim. İyice sinirlendi, deliye döndü. Anlattığım gibi akıl sağlının yerinde olmadığını sonunda hepimiz anladık ama keşke daha önce bilseymişim, kendimi bu kadar üzmezdim. Herkese akıl sağlığı yerinde, vicdanlı, iyi niyetli müdürler dilerim.